ԵՄ բնակիչների մեծ մասը չի ցանկանում նոր անդամներ ընդունել

Martens Center-ի վերջին հարցումը ցույց է տվել, որ ԵՄ բնակիչների միայն 38 տոկոսն է ցանկանում նոր անդամների ավելացում։

Քանի որ Եվրոպան ավելացնում է նոր անդամներ, նրանց միջև նաև դժվարանում է համաձայնություն գտնել այն մասին, թե ու՞մ պետք է ներս թողնել: Այդ որոշումները, ինչպես նաև այնպիսի հուզիչ թեմաների վերաբերյալ քաղաքականությունները, ինչպիսիք են անվտանգությունը և ներգաղթը, ընդունվում են կոնսենսուսով:

Ըստ Բրյուսելի Եվրոպական քաղաքականության հետազոտությունների կենտրոնի Ռուսաստանում ԵՄ նախկին դեսպան Մայքլ Էմերսոնի՝ պետությունները ԵՄ-ի հետ կարող են ունենալ «հարաբերությունների առավելագույն խորացման ձև բոլոր առումներով՝ քաղաքական, տնտեսական, մշակութային և անվտանգության», սակայն չդառնալ դրա անդամ:

ԵՄ անդամ չհանդիսացող երկրները կարող են կոլեկտիվ դիվանագիտական դիրքորոշում մշակել։ Օրինակ՝ դաշինքի «եվրոպական հարևանության» հայեցակարգը թույլ է տվել Հայաստանի և Թունիսի հետ ռեսուրսների փոխանակման գործընկերության մեջ մտնել, որը դուրս է տիպիկ առևտրային համաձայնագրերից:

Որոշ երկրներ, ինչպես Նորվեգիան, անդամակցում են Եվրոպական տնտեսական տարածքին, որը ազատ առևտրի բլոկի է, առանց ԵՄ անդամ լինելու: Մյուսները լիիրավ անդամներ են, բայց չեն մտնում Շենգենյան համաձայնագրի մեջ, որը թույլ է տալիս առանց վիզայի ճանապարհորդություն:

Համենայն դեպս, ինչպես նշվել է, եվրոպացի առաջնորդները բաց են երևում Եվրոպայի սահմանումը ընդլայնելու համար։ Ըստ փորձագետների՝ եթե ԵՄ մտածողության մեջ որևէ տեղաշարժ լինի, ապա դա, ամենայն հավանականությամբ, ուղղված կլինի ռազմավարական գործընկերությունների խորացմանը, այլ ոչ թե՝ ԵՄ-ը որպես աշխարհագրորեն անսահմանափակ դաշինքի վերածելը։