Հարևան թշնամիներ Հնդկաստանը և Պակիստանը Հարավային Կովկասի տարածաշրջանի երկու այլ թշնամի երկրներին օգնում են զարգացնել իրենց համեստ օդային ուժերը՝ կործանիչներ արտահանելով և արդիականացնելով, գրել է Forbes-ը:
Սեպտեմբերի 25-ին Բաքվի Հեյդար Ալիևի անվան միջազգային օդանավակայանում նոր առաքված JF-17C Block III օդանավի խցիկից Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը վերջնականապես հաստատել է տարիներ շարունակ տարածված լուրերն այն մասին, որ իր երկիրը Պակիստանից ձեռք կբերի այդ մարտական ինքնաթիռը: Հաջորդ օրը պակիստանցի զինվորականները հայտարարել են Ադրբեջանին միաշարժիչ, բազմաֆունկցիոնալ կործանիչներ վաճառելու պայմանագրի ստորագրման մասին՝ չհայտնեով դրա արժեքը կամ քանի կործանիչի մասին է խոսքը:
Փետրվարին ադրբեջանական և պակիստանյան լրատվամիջոցներում չհաստատված հաղորդագրությունները պնդում էին, որ Ադրբեջանը 1,6 միլիարդ դոլարի գործարք է կնքել JF-17-ների համար, սակայն կրկին առանց հրապարակելու ինքնաթիռների թիվը:
Ամեն դեպքում՝ այս ժամանակակից կործանիչների ներդրումն AESA ռադարներով խթանում է Ադրբեջանի համեստ օդուժը, որը մինչ այժմ բաղկացած էր ընդամենը մեկ տասնյակ MiG-29-ից և 40-ից, պակաս ենթաձայնային Su-25 Frogfoot գրոհային ինքնաթիռներից: Այս լուրերը տարածվեցին մեկ շաբաթից էլ քիչ անց այն բանից հետո, երբ հնդկական լրատվամիջոցները հաստատեցին, որ Հայաստանն ակնկալում է Նյու Դելիի օգնությունը՝ արդիականացնելու իր օդուժը՝ բաղկացած ընդամենը չորս ռուսական Սու-30ՍՄ ինքնաթիռներից, միակ կործանիչները, որոնք Երևանն ունի: Հնդկաստանը, որը արտադրում է Su-30MKI տարբերակը, իդեալականորեն հարմար է օգնելու Հայաստանին արդիականացնել իր չորս Ֆլանկերը:
Ըստ հնդկական լրատվամիջոցների՝ Հայաստանը փնտրում է Uttam AESA ռադար, նոր ավիոնիկա և սպառազինություն։ Հնդկաստանն արտադրում է «Աստրա» «օդ-օդ» հրթիռ, որը համատեղելի է Սու-30-ի հետ և կարող է դրանք վաճառել Հայաստանին: Նման արդիականացումները կարող են օգնել Հայաստանի երկշարժիչ, խնամված և գերմանևրելի ֆլանկերներին պահպանել իրենց տեխնոլոգիական առավելությունն ադրբեջանական նոր JF-17-ների նկատմամբ:
Հայաստանն արդեն Հնդկաստանից գնել է առաջադեմ սպառազինություն, մասնավորապես «Ակաշ» միջին հեռահարության հակաօդային պաշտպանության համակարգը և, ըստ տեղեկությունների՝ դիտարկում է այլ համակարգեր: Վերջին տարիներին այն փորձել է դիվերսիֆիկացնել ռազմական գնումների իր աղբյուրները՝ նվազեցնելու ռուսական տեխնիկայից իր ճնշող կախվածությունը: Այս գործընթացի շրջանակներում նա նաև Ֆրանսիայից ձեռք է բերել «Միստրալ» փոքր հեռահարության հակաօդային պաշտպանության հրթիռներ և «Կեսար» հաուբիցներ։
Ընդհանուր առմամբ՝ Հայաստանի ՀՕՊ-ն անցնում է անցումային փուլով։ Մի բան հաստատ է. հայկական զինված ուժերը, անկասկած, ենթարկվում են էական և արագ տրանսֆորմացիայի։
Հնդկաստանը, անկասկած, կարող է օգնել Հայաստանին ստանալ լավագույնն իր Սու-30-ներից, որոնք ժամանել են 2019 թվականին, բայց երբեք չեն օգտագործվել 2020 թվականին Ադրբեջանի հետ Արցախյան հակամարտության կամ հետագա բախումների ժամանակ: Նյու Դելին կարող է նույնիսկ Հայաստանին առաջարկել լրացուցիչ Սու-30:
The Diplomat-ը վերջերս հայտնել է, որ հնդկական արտադրության Սու-30-ները կարող են խաղը փոխել միջազգային զենքի արտահանման շուկայում: Ռուսական ինքնաթիռը, որը հայտնի է իր մանևրելու հնարավորություններով, հնդկական արտադրության համակարգերով և զենքերով, պոտենցիալ գնորդներին կառաջարկի շատ յուրահատուկ մարտական ինքնաթիռ:
Հնդկաստանից Սու-30-ներ ձեռք բերելը Երևանի համար քաղաքականապես ավելի կայուն կլիներ մի շարք պատճառներով: Հնդկաստանը նաև կունենա աշխարհառազմավարական շահագրգռվածություն՝ թույլ չտալու Ադրբեջանին Պակիստանի օգնությամբ Հարավային Կովկասում առաջատար կործանիչ օդուժ կառուցել:
