ՄԱԿ-ի COP29 համաժողովը, որը նախատեսվում է անցկացնել նոյեմբերի 11-ից նոյեմբերի 22-ը Բաքվում, կարող է ճնշում գործադրել հարուստ երկրների վրա՝ հարյուր միլիարդավոր դոլարներով ավելացնելու իրենց ներդրումը աղքատ երկրների «կլիմայի ֆինանսավորման» համար:
Հավանաբար, կլիմայի ֆինանսավորումը կլինի համաժողովի գլխավոր օրակարգը՝ տարաձայնությունների ֆոնին, թե որքան է անհրաժեշտ, ով պետք է վճարի և ինչ պետք է ներառի դրանում:
Սպասվում է, որ COP29-ում մոտ 200 երկրներ համաձայնության կգան 2025 թվականից հետո նոր ֆինանսական նպատակի շուրջ: Հնդկաստանն առաջարկել է տարեկան 1 տրիլիոն դոլար տրամադրել, իսկ որոշ այլ երկրներ առաջարկում են նույնիսկ ավելի մեծ գումարներ: Փորձագետների հաշվարկներով՝ բացի Չինաստանից, մյուս զարգացող երկրներին մինչև 2030 թվականը տարեկան կպահանջվի 2,4 տրիլիոն դոլար:
Կլիմայի ֆինանսավորման, օտարերկրյա օգնության և մասնավոր կապիտալի միջև տարբերությունը հաճախ անհասկանալի է, և քարոզարշավի մասնակիցները ձգտում են թափանցիկության հասնել՝ հստակեցնելու, թե որտեղից են գալիս այդ միջոցները և ինչ ձևով: Ակտիվիստների, շրջակա միջավայրի և գիտական կազմակերպությունների միավորումները հոկտեմբերին գրել են կառավարություններին՝ խնդրելով հարուստ երկրներին վճարել տարեկան 1 տրիլիոն դոլար երեք հստակ կատեգորիաներով: Շուրջ 300 միլիարդ դոլարը կկազմի կառավարության գումարը մոլորակների տաքացման արտանետումների կրճատման համար, 300 միլիարդ դոլար՝ հարմարվողականության միջոցառումների համար և 400 միլիարդ դոլար՝ աղետների օգնության համար: Զարգացած երկրները, սակայն, դեմ են COP29-ում ձեռք բերված ցանկացած նոր կլիմայի ֆինանսավորման համաձայնագրում «կորստի և վնասի» համար միջոցներ ներառելուն: Քարոզարշավի մասնակիցները քննադատում են նաև 100 միլիարդ դոլարի խոստումը, քանի որ գումարի երկու երրորդը տրվել է որպես փոխառություն և ոչ թե դրամաշնորհ: Ստորագրողները կարծում են, որ բոլոր միջոցները պետք է տրամադրվեն որպես դրամաշնորհներ, այլ ոչ թե վարկեր, քանի որ վարկերը կարող են վատթարացնել ավելի աղքատ երկրների պարտքային խնդիրները։
