Ալիևը շատ է գայթակղվում հաշտության պայմանագրի տակ իր ստորագրությունն «ավելի թանկ վաճառելու» ցանկությամբ. EADaily
Կլիմայի փոփոխության մասին ՄԱԿ-ի շրջանակային կոնվենցիայի (COP29) Կողմերի համաժողովի 29-րդ նստաշրջանն ավարտել է իր աշխատանքը Բաքվում։ 2020 թվականի աշնանը Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո Ադրբեջանի տարածքում ամենամեծ միջազգային ֆորումը ճշգրտումներ է կատարել Հայաստանի հետ խաղաղության գործընթացի ժամանակացույցում, գրել է EADaily-ին:
Այն դադարեցվել է, և սպասվում է, որ բանակցությունները կշարունակվեն այս ամսից կամ հաջորդ տարվա սկզբից։ Այս վստահությունը, համենայնդեպս, վերջերս արտահայտվել է Ադրբեջանի պաշտոնյաների կողմից։ Մոտ ապագայում խաղաղության ճանապարհին բեկումը կասկածելի է թվում։ Նախագահ Իլհամ Ալիևը հիմքեր չի տալս ենթադրելու, որ նա հեռանում է իր նախկին դիրքորոշումից, ըստ որի՝ երկու հարևան երկրների միջև արդեն իսկ հաստատվել է դե ֆակտո խաղաղություն, և կարիք չկա շտապելու դրա օրինական (դե յուրե) գրանցման հարցում: Իր հերթին՝ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն իր ամբողջ տեսքով ցույց է տալիս իր պատրաստակամությունը՝ ստորագրելու «Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև խաղաղության և միջպետական հարաբերությունների հաստատման մասին» համաձայնագիրը, իր իսկ խոսքերով՝ «թեկուզ վաղը»։
Սակայն Բաքվին համոզելու արագացնել բանակցությունները և ներկա գտնվել պատմական փաստաթղթի ստորագրման արարողությանը, Երևանը չունի ոչ դիվանագիտական գործիքներ հակառակ կողմի վրա լուրջ ազդեցություն գործելու, առավել ևս ռազմաքաղաքական ռեսուրսներ «տեղում»։
Ադրբեջանի ղեկավարին շատ է գայթակղվում հաշտության պայմանագրի տակ իր ստորագրությունն «ավելի թանկ վաճառելու» ցանկությամբ: Կողմերի ընդհանուր տրամադրվածությունը ներկա փուլում, ընդհանուր առմամբ, կասկածից վեր է. Ադրբեջանը ձգձգում է հաշտության պայմանագրի ստորագրումը, իսկ Հայաստանը, ընդհակառակը, փորձում է որքան հնարավոր է շուտ հասնել վերջնական պայմանավորվածությունների։ Սակայն Հայաստանի խորհրդարանում նստած ընդդիմությունն այս հարցում այլ կարծիքի է, որն արժանի է ուշադրության, նշվել է հոդվածում։ Կառավարության ղեկավարի քաղաքական ընդդիմախոսները կարծում են, որ իրականում նա ինքն է հակված հետաձգելու խաղաղության կնքման հեռանկարը մինչև հաջորդ խորհրդարանական ընտրությունները, որոնք պետք է կայանան 2026 թվականի հունիսին։ Ենթադրվում է, որ նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ է, որ Փաշինյանը «կհասնի» Բաքվում պահվող հայ գերիների ազատմանը։ Չի բացառվում ադրբեջանական զորքերի դուրսբերումը Հայաստանի՝ ներկայումս օկուպացված տարածքից: Հայկական ընդդիմությունն այդպիսով փաստացի մեղադրում է Երևանի իշխանություններին Բաքվի հետ ինչ-որ դավադրության և իրենց փոխադարձաբար հարմար գործողությունների ընդհանուր ծրագրի մեջ։
Բացի այդ՝ ԱՄՆ-ում նախագահական ընտրությունների արդյունքները և ռուս-ուկրաինական հակամարտության սրումը ստիպում են երկարաձգել դադարը և սպասել իրավիճակի պարզաբանմանը համաշխարհային մասշտաբով և Հարավային Կովկասի հարակից շրջանների իրադարձությունների դիտարկմամբ։ «Վաշինգտոնի դեմոկրատները, որոնց վրա հենվել էին Հայաստանի իշխանությունները, չարդարացրին Երևանի սպասելիքները, բայց իրենց հեռանալով Բաքվին մեծ «գեղագիտական» հաճույք պատճառեցին։ Հիմա Փաշինյանը պետք է նոր խաղադրույք կատարի 2026-ին իր ջախջախիչ հաղթանակի վրա՝ ապացուցելու, որ ինքը «Հայաստանն է», և պատմական փաստաթղթի տակ նրա ստորագրությունը համապատասխան կշիռ ունի տարածաշրջանում երկարաժամկետ խաղաղություն հաստատելու համար։ Այն, ինչ չավարտվեց COP29-ով, կարող է հասնու լինել մեկ այլ խոշոր միջազգային ֆորումի միջոցով. այս անգամ Երևանն է ընտրվել որպես միջոցառման վայր: Հոկտեմբերի 31-ին Կոլումբիայում կայացած ՄԱԿ-ի Կենսաբազմազանության մասին կոնվենցիայի Կողմերի 16-րդ համաժողովի ժամանակ Հայաստանն ընտրվել է որպես հաջորդ համաժողովի՝ COP17-ի հյուրընկալող երկիր։ Այն պետք է տեղի ունենա Հայաստանի մայրաքաղաքում 2026թ-ին»,- եզրափակել է կայքը:
