Զոհված հայորդիների հիշատակի, արտաքին աշխարհին ու ներքին ապերախտներին ցույց տալու համար լինելու եմ հրապարակում
Արցախի հիմնահարցը պարզապես տարածքային վեճ չէր, այն անկախության և ինքնորոշման, գաղափարի ու հայրենիքի համար մղվող պայքար էր, որի համար իրենց կյանքը զոհեցին հազարավոր հայորդիներ. գրել էր քաղաքական գործիչ Դավիթ Շահնազարյանը։
«1991թ․ սեպտեմբերի 2-ին Ստեփանակերտում տեղի ունեցած պատգամավորների մարզային և Շահումյանի շրջանային խորհրդի համատեղ նիստում հռչակվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը։ ԼՂԻՄ-ը Շահումյանի շրջանի հետ միասին ինքնորոշվեց և խորհրդային օրենսդրությանը համապատասխան տարանջատվեց ԽՍՀՄ-ից, որպես անկախ պետություն, նախքան Ադրբեջանի անկախացումը։ Հետևաբար այս պարագայում գերակա էր ազգերի ինքնորոշման իրավունքը, քանի որ Արցախը երբևէ չէր եղել անկախ Ադրբեջանի կազմում, ըստ այդմ կիրառելի չէր տարածքային ամբողջականության սկզբունքը։ Արցախի հիմնահարցը պարզապես տարածքային վեճ չէր, այն անկախության և ինքնորոշման, գաղափարի ու հայրենիքի համար մղվող պայքար էր, որի համար իրենց կյանքը զոհեցին հազարավոր հայորդիներ։ Նրանց վառ հիշատակի համար, արտաքին աշխարհին, ինչու չէ նաև որոշ ներքին ապերախտների ցույց տալու համար Արցախի անկախության նշանակությունը, սեպտեմբերի 2-ին ժ․18։30-ին ես կլինեմ Ազատության հրապարակում կայանալիք Միասնության հանրահավաքին»,- գրել է նա։
