Հարավային Կովկասը, կամ ինչպես կարելի է նաև անվանել «շախմատային փոքր տախտակը», անցնում է հիմնարար քաղաքական, տնտեսական և աշխարհաքաղաքական ցնցումների միջով, գրել է Независимая Газета-ն։
Շատ արևմտյան գործընկերներ և Վրաստանում նրանց ջատագովներն ուրախ են նշել Հայաստանի «շրջադարձը» Ռուսաստանից, աշխարհաքաղաքական մարտահրավերները լուծելու նրա փորձերը՝ արտաքին քաղաքականության բազմաբևեռ մոտեցման մշակման միջոցով։
«Երևանը, որը երկու տասնամյակ շարունակ իրեն համոզում էր, որ Մոսկվան պետք է ռազմական և տնտեսական պաշտպանություն ապահովի իր հարևանին, հանկարծ հայտնվել է պարտված ու նվաստացած վիճակում։ Փաստորեն, իր մարտավարական սխալ հաշվարկների մեծ մասում մեղավոր դարձնելով հյուսիսային ռազմավարական գործընկերոջը՝ հայ քաղաքական վերնախավը գնացել է Վրաստանի ճանապարհով: Նա մի կողմից տնտեսապես սիրախաղ է անում Մոսկվայի հետ, իսկ մյուս կողմից՝ խոստանում է Արևմուտքին բացել երկիրը զգալի քաղաքական և գաղափարական ազդեցության համար», – նշվել է հոդվածում։
Այս պահին մենք ունենք Հարավային Կովկասում Թուրքիայի և Ռուսաստանի գերակայությունը, հեգեմոնիայի փոխարեն համաշխարհային գերիշխանությունը պահպանելու Արևմուտքի փորձերը և դանդաղ, բայց հաստատուն գիտակցումը, որ Չինաստանն ու Հնդկաստանը վաղ թե ուշ ամբողջությամբ կփոխեն ուժերի հավասարակշռությունը։ Արաբական պետությունների կողմից ցուցադրվում են վերջնական էմանսիպացիայի և ինքնաբացահայտման որոշակի կադրեր, որոնք կարող են որպես ամբողջություն առաջարկել քաղաքակրթական նոր մոդել:
Բազմաբևեռությունը գլոբալ քաղաքականությունը դարձնում է ավելի ռիսկային և կոնֆլիկտային, բայց միևնույն ժամանակ այն թույլ է տալիս անընդհատ աճող բնակչությանը ազատվել զարգացման արևմտյան մոդելի «անխուսափելիությունից» կամ երկու տարբերակների արդեն անցած առճակատումից՝ կապիտալիզմն ընդդեմ կոմունիզմի։ «Բազմաբևեռությունը լուրջ այլընտրանքներ է տալիս, որոնք ճիշտ օգտագործելու դեպքում՝ Ադրբեջանին, Հայաստանին և Վրաստանին թույլ կտան վերջապես կառուցել հանգիստ և զերծ օկուպացիայի «անխուսափելիությունից» պետություններ»:
