Հայաստանում բոլորը սպասում են։ Բոլորն ու ամեն ինչ։ Սպասում են բոլորին ու ամեն ինչի։ Ինչպես այս կայարանը։ Երասխ, Օրդուբադ, Մեղրի Հորադիզ, Բաքու երկաթգծի մեղրու հատվածն է։ Երկաթգիծը վաղուց չկա, մնացել է ռելսի մի քանի կտոր ու այս լքված կայարանը, որն իր վերջին ուղևորից հետո սպասում է հաջորդին՝ չհասկանալով անգամ, որ հաջորդ ուղևորը կարող է աղետ բերել մի ամբողջ պետության։
Խորհրդային տարիների երբեմնի փառահեղ անցյալի լուռ վկան, որն իր փառահեղ անցյալից խոսում է հիշողությունների մնացորդներով, պաստառների կտորներով ու տոմսարկղի սեյֆով, որտեղից հաճախորդներին տոմս էր վաճառում անձամբ Նժդեհի դուստրը։ Ամեն դեպքում տեղացիներն այդպես են պատմում։
Աղվան Ասոյան
