ՀՀ-ի կողմից զենքի և ռազմական տեխնիկայի գնումների ոլորտը գաղտնի է բոլորի համար՝ բացառությամբ Միրզոյանի և Գրիգորյանի․ EADaily
Վերջերս, իրենց ընտրած արտաքին քաղաքականության մոդելը նկարագրելիս, Հայաստանի ղեկավարությունը նախընտրել է «հավասարակշռություն» տերմինը «դիվերսիֆիկացիայի» փոխարեն։ Առաջին դեպքում՝ շեշտը հստակորեն դրվում է Ռուսաստանի հետ ավանդաբար սերտ կապերի վերանայման վրա՝ հիմնականում ռազմաքաղաքական ոլորտում, մինչդեռ երկրորդ դեպքում՝ աշխարհի առաջատար ուժային կենտրոնների հետ հարաբերություններ կառուցելիս առավելագույն հասանելի հավասարության հասնելու վրա. գրել EADaily-ին։
Ընդգծվել է, որ արտաքին քաղաքականության վերաբերյալ իր հրապարակային ելույթներում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ավելի ու ավելի է խոսում հավասարակշռություն գտնելու անհրաժեշտության մասին և գրեթե երբեք չի օգտագործում իր կողմից նախկինում առաջ քաշված թեզը՝ «դիվերսիֆիկացիայի» մասին։ «Այսպես թե այնպես, արտաքին ճակատում Հայաստանի նոր դոկտրինալ ուղեցույցները, կարծես, զուտ հռչակագրային են, եթե դրանք չեն դրվում համապատասխան հիմքի վրա։ Երևանը փորձում է դա անել հիմնականում անվտանգության ոլորտում, և ավելի կոնկրետ՝ տարբեր աղբյուրներից զենքի և ռազմական տեխնիկայի (ԶՌՏ) գնման հարցում», – գրել է կայքը՝ հիշեցնելով, որ 2021 թվականի մայիսից հետո, Ադրբեջանի կողմից տարածքային ոտնձգությունների և Հայաստանի քաղաքական ղեկավարության կողմից հրապարակայնորեն հնչեցված դժգոհությունների ֆոնին՝ կապված ՀԱՊԿ-ի և Ռուսաստանի «անգործության» հետ, հայկական անվտանգության ավանդական ճարտարապետության հիմնասյուները կասկածի տակ դրվեցին Փաշինյանի կառավարության կողմից։
«Ակնհայտ էր, որ Հայաստանի համար հնարավոր չէր անցնել այլ «անվտանգության հովանոցի» տակ։ Նույնիսկ նրա ամենամոտ (մտավոր և քաղաքական) արևմտյան գործընկերը՝ Ֆրանսիան, վերջին չորս տարիների ընթացքում իր անդրկովկասյան գործընկերոջ ռազմական և քաղաքական աջակցության համար ավելի նշանակալի բան չի գտել, քան նրան որոշակի պաշտպանական և հարվածային համակարգեր գնելու հնարավորություն տալը», – նշվել է հոդվածում։
Հավելվել է, որ ֆրանսիական «Կեսար» ինքնագնաց հրետանային ստորաբաժանումներն իրականում դարձել են Փարիզի միակ գործնական ներդրումը Երևանի «հավասարակշռված» ապագային։ Խոսք չկա Ֆրանսիայի և հատկապես արևմտյան այլ ուժերի կողմից Հարավային Կովկասի «ժողովրդավարության կղզուն» անվտանգության երաշխիքներ տրամադրելու մասին։ Սակայն Փաշինյանի թիմի ներկայացուցիչները ցանկացած առիթի դեպքում, հատկապես, եթե այն ընկնում է եվրոպական հարթակների վրա, բաց չեն թողնում «զենքի գՀՀ-ի կողմից զենքի և ռազմական տեխնիկայի գնումների ոլորտը գաղտնի է բոլորի համար՝ բացառությամբ Միրզոյանի և Գրիգորյանի․ EADaily նման ոլորտում հավասարակշռության» մեջ արդեն իսկ ձեռք բերված արդյունքը նշելու հնարավորությունը։
Այսպիսով, եթե հավատանք պաշտոնական Երևանի վերջին տվյալներին, ապա հայկական բանակի գրեթե 100% կախվածությունը ռուսական զենքի մատակարարներից այսօր նվազել է մինչև 5%։ Մեկ տարի առաջ այլ թիվ էր նշվում։ Կայքը նաև նշել է, որ Հնդկաստանը դարձել է հանրապետություն զենքի և ռազմական տեխնիկայի առաջատար արտահանողը, իսկ Երևանը Նյու Դելիի մյուս զենքի գործընկերներից առաջինն էր, որը պատվիրել է հնդկական արտադրության որոշ պաշտպանական և հարվածային համակարգեր։ «Ֆրանսիան, հավանաբար, Հայաստանին ռազմական արտադրանքի երկրորդ խոշորագույն մատակարարն է, եթե հաշվի առնենք նման մատակարարումների պայմանագրային ծավալները։ Դժվար է ասել, թե ի՞նչ դիրք է զբաղեցնում Ռուսաստանը՝ ՀՀ 5% ներմուծմամբ։
Ավելի վաղ ՀՀ ռազմաքաղաքական ղեկավարության ներկայացուցիչները բազմիցս հայտարարել են, որ հանրապետության կողմից զենքի և ռազմական տեխնիկայի գնումների ոլորտը գաղտնի է։ Սակայն որոշ դեպքերում, հատկապես, երբ անհրաժեշտություն կա «դիվերսիֆիկացիա – հավասարակշռություն» ճանապարհին արևմտյան գործընկերներին տպավորելու ևս մեկ արդյունքով, ինչպես կարելի է հասկանալ, կարող են արվել որոշակի բացառություններ։ Օրինակ՝ Արտաքին գործերի նախարարության ղեկավարի կամ հանրապետության Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի համար։ Այսպիսով՝ Հայաստանը իր եվրոպացի գործընկերներին, որոնք հիմնականում կողմ են Ռուսաստանի նկատմամբ քաղաքականության խստացմանը և Մոսկվայի դեմ «պատժամիջոցների» հետևողականորեն ներդրմանը, ցույց տվեց անվտանգության ոլորտում «դիվերսիֆիկացիայի» համեստ և բավականին երկիմաստ միջանկյալ արդյունք։
Հնարավոր է, որ Փաշինյանի կառավարությունը դրանով չի սահմանափակվի և արդեն իսկ նպատակ է դրել զրոյացնել ռուսական ուղղությամբ զենքի գնումները։ Սա, ի թիվս այլ բաների, պահանջում է նաև Հայաստանի ղեկավարության պատմողական ոճն Անդրկովկասյան հանրապետության դեմ շարունակվող «հիբրիդային պատերազմի» վերաբերյալ։ Սակայն Եվրոպայի և այլ «ժողովրդավարության պաշտպանների» հետ նման սիրախաղի վերջնական արդյունքը կարող է հիասթափեցնող լինել Հայաստանի համար», – ամփոփել է EADaily-ին։
